เราก็เริมตะลุยหาข้อมูลเพิ่มเติมต่อ ว่าควรเตรียมตัวยังไงบ้าง
แล้วจะถามครายยย.......
ไม่มีคนที่รู้จัก เพื่อนของเพื่อน ญาติของเพื่อน หรือใครต่อใครเคยไปเรียนเมืองนี้มาก่อนเลยอ่ะ
อยากได้คำแนะนำจากคนไทยที่เคยไปอยู่ หรือกำลังอยู่ที่เมืองนี้
จะเป็นที่ไหนไปได้ ก็ที่www.pantip.com ห้องไกลบ้านอะดิ
ทีที่คนเมืองไกล +คนเมืองไทยอยากไปไำกลๆบ้าน วนเวียนแลกเปลี่ยนความรู้ ระบายความในใจกัน
เราก็เลยตั้งกระทู้ถามเกี่ยวกับทาสมาเนีย ไม่นานหรอกค่ะ ก็มีคนใจดีๆๆๆมาตอบ ^^
คนคนนั้น คือ ด็อกเตอร์ลุงอ้น(ขอพาดพุงนะ) และอีกหลายๆคน เข้ามาอธิบายอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะเลย
การรู้จักคนไทยหน้าใส นิสัยดี ที่เรียนและกำลังไปเรียนที่โฮบาร์ทในห้องไกลบ้านหลายต่อหลายคน ทำให้เราทุกคนเกิดไอเดียที่จะนัดเจอกันที่เมืองไทยเพื่อจะทำความรู้จักกันก่อน ก่อนที่จะไปเจอกันที่โน่นอีกที เผื่อไปถึงที่โน่นจะได้ช่วยเหลือกันได้ไง ^-^ อุ่นใจดี
สมาชิกวันนั้น มีกัน5คน(ลุงด็อกเตอร์อ้นไม่ได้มาด้วย) มี1คนที่เรียนอยู่ที่โน่น แล้วก็บินกลับมาเมืองไทย ชื่อน้องต้อง
อีก4คนก็มี มาร์ติน ป้อ บิ๋ม แล้วก็เรา ที่กำลังจะบินไปเรียนกัน
นัดกันตอนเที่ยงตรงของ ที่food center ชั้น4 siam center
ถือว่า โอเคเลย เพราะพวกเราเมาท์กันอย่างยาวนาน และเป็นส่วนตัวสุดๆ
น้องต้อง วันนั้นต้องมาทำตัวเป็นพี่เลี้ยง คอยให้ข้อมูล
ที่พัก ที่ช็อบ การใช้ชีวิต เรื่องเล่าเด็กไทยคนอื่นๆ
การเรียน การเอาตัวรอดเวลาอ่านหนังสือสอบ
ต้องเยรับจ็อบมาเกือบทุกประเภท รวมถึงเก็บเชอรี่ (ฟังดูน่าสนใจจังเนอะ)
บิ๋ม ในช่วงแรก บิ๋มจะไปพักกับโฮมสเตย์ ท่าทางน่าอยู่เนอะ
แต่ข้อเสียตรงที่ต้องขึ้นรถลงเรือหลายต่อ กว่าจะมาถึงโรงเรียน
โฮมสเตย์บิ๋มมีเด็กๆด้วย2คน เราอยากอยู่บ้านที่มีเด็ก จะได้เล่นแล้วก็คุยกับเด็ก
เพราะเด็กพูดแล้วฟังง่ายดี
เรารู้สึกได้ว่า คนนี้เค้าต้องเป็นซี้เราในภายภาคหน้าแน่ๆเลย หุหุ
ไม่รู้ดิ เซนส์มันบอกอ่ะ
ป้อ ได้บ้านเช่าแชร์เฮาส์ที่อยู่ใกล้มหาลัยมากเลย ได้ป็นห้องsuit มีห้องเล็กๆสองห้องด้านใน วิวสวยแต่เค้ายังหาเพื่อนมาอยู่ด้วยเพื่อแชร์ค่าห้องไม่ได้
มาร์ตินกับแฟนยังหาบ้านที่ถูกใจไม่ได้ ส่วนใหญ่เค้าหาทางอิเตอร์เน็ทhttp://www.flatmates.com.au
ส่วนเรา จองหอพักของมหาลัย ที่พึ่งก่อสร้างเสร็จยังไม่ถึงเดือน เจ้าหน้าที่คุึยโวไว้ว่า ยูจะเป็นคนแรกเลยนะที่อยู่ห้องนี้ เนี๊ยะ สียังไม่หายเหม็นเลย
ที่สำคัญมันอยู่ใกล้ซุปเปอร์มาร์เก็ตที่หญ่ายยยยที่สุดในย่า่นนั้น เพียงไม่ถึงร้อยเมตร
(ฟังดูดีใช่ไหมหล่ะ ตื่นเต้วๆๆๆ อยากไปแล้ว!!!!)
แต่ช้าก่อน................................
เราไม่ได้จะอยู่ที่นี่ตลอดไปหรอกนะ จองแบบชั่วคราว อยู่แค่ 2อาทิตย์เท่านั้นหล่ะ เพราะว่าค่าหอนี้มันแพงแสนแพง อาทิตย์ละ 185$(30บาท = 1$) วางแผนไว้ว่าระยะเวลาสองอาทิตย์นี้หล่ะ เราค่อยไปหาบ้านแชร์อยู่กับเพื่อนๆคนไทย รึกับเพื่อนต่างชาติให้เก๋ไก๋ อาจจะไปอยู่แบบบิ๋มรึแบบป้อ
รึยังไง...ค่อยไปดูของจริงเพื่อประกอบการตัดสินใจดาบหน้า
สาธุ ขอให้หาที่ถูกใจได้โดยไม่ยากเย็นละกันปล. บล็อกวันนี้ ม่ายมีภาพประกอบเลย ไว้วันถัดไปจะเล่าถึงตอนบินไปแล้วนะจ๊ะ อิอิ
เอ๊ะ ๆ รู้สึกว่า โดนพาดพุึงที่กำลังจะยุบยังๆ ไม่รู้
ตอบลบตอนต่อไปถึงคราวน้ำตาเล็ดแล้วใช่ปะ ที่ตัวมาถึง แต่เป๋าไม่ถึง รอๆๆ
ตอบลบ